In januari 2018 begaf ik me twee dagen onder vijftig trainees van De Toekomst van Brabant in een prachtige oud-klooster in Biezenmortel. Op de eerste dag was weeralarm 'code rood' afgegeven. Gelukkig kwam iedereen nog net voor storm binnen. De aangekondigde hevige storm begon tegelijk met de start van de workshop en daar kregen we wel wat van mee in de zolderruimte genaamd ‘Hemel’. Het geluid van de gierende wind concurreerde met ons stemgeluid.
Ik was gevraagd om de trainees een introductie te geven in de methode Deep Democracy en om gesprek te begeleiden over het thema ruimte voor jezelf en voor de ander. Met maximaal twaalf trainees per workshop van elk een halve dag, begeleidde ik 4 openhartige en diepe gesprekken... Hoe ga je om met weerstand in teams en organisaties? En hoe kan je de wijsheid van de minderheid benutten? Met die vragen begonnen we het gesprek over sabotagegedrag, over veiligheid en groepsdenken.
De insteek van de workshop is dat we er niet alleen over praten maar dat we het ook beleven. We hebben gewerkt met de onderstroom in de groep. Door 'de waterlijn te verlagen' met een check-in werden gevoelens, verwachtingen en gedachten gedeeld en daarmee werd het collectieve bewustzijn en de wijsheid van de groep groter. Met die start hebben we een inclusieve en veilige start gemaakt waarna we meer de diepte in konden duiken. We gingen de diepte over het thema ruimte voor jezelf en ruimte voor de ander. Met de werkvorm genaamd gesprek op voeten verzamelden we zoveel mogelijk invalshoeken, meningen, gedachten over het thema en met de werkvorm pijlen gooien verdiepten we een van de tegenstellingen hieruit naar voren kwam. De rode draden en de persoonlijke inzichten werden gedeeld bij het onderdeel kern van waarheid. Het gesprek leverde rijke inzichten op over de bevoorrechte positie die trainees vaak hebben, over gewenning aan leiderschap van mensen die ruimte nemen, over waar de grens zit tussen opkomen voor jezelf en ruimte bieden voor de ander om zich te uit spreken. Het gesprek zorgde voor een bewustwording over wat ruimte nemen betekent en in het bijzonder dat ruimte geven en nemen allebei belangrijk zijn. ‘Ruimte pakken is maar een deel, is ruimte geven misschien wel belangrijker’, was een inzicht van een van de deelnemers.
Bij de check-out van de workshop vroeg ik de groep met welke inzichten of lessen ze weggaan. Hierin werd onder andere benoemd dat het waardevol was om de argumenten van de ander te horen, dat het prettig was om je mening te mogen bijstellen en dat het inzicht gaf in persoonlijke verantwoordelijkheid in groepen. 'Normaal gesproken nemen we de tijd niet voor dit soort gesprekken', deelde iemand. En toch was er in een korte tijd was er veel bespreekbaar geworden en ontstond er meer begrip over en weer, of zoals een groepslid het zei: 'Als we dit zo even aan tafel hadden besproken, dan waren we niet zo dicht bij elkaar gekomen als nu'.
Reactie schrijven